«Кечинмалар 2» (Машаққатли йиллар)

1970 йилларда икки-уч киши биргаликда «Зафар» журналини чоп этардик. Ўша кунларда кадрлар масаласидан қийналганимиз учун ҳар ойда бир маротаба нашр қилинадиган журналга ўқишли мақола топишда қийналганмиз. Шундай кунларнинг бирида журнал саҳифаларидан бири бўш қолди. Мен ўша саҳифани тўлдириш учун бир ҳикоя ёзмоқчи бўлдим. Кейинги сонда ҳам бу ишни давом эттирдим. Аввалига «Ноғорачи», ундан кейин «Яшил либос» ҳикояларини қаламга олдим. «Яшил либос» нўноқроқ ёзилгани билан ўқувчилар томонидан илиқ қаршиланди ва севиб ўқилди. Бу мени янада ўқишли ҳикоялар ёзишга ундади. «Илҳом парилари» деган ижодкор меҳмонининг ташрифи менда сийрак давом этгани учун китобларнинг ёзилиши узоқ йиллар давом этди. Ва «Кечинмалар» номли асаримнинг биринчи жилди йигирма беш йил деганда тугалланди. Қўлингиздаги китоб эса дуоларингиз билан беш йил давомида ёзилди. Ундан кейин эса учинчи жилдимиз ҳам дунё юзини кўрди. «Кечинмалар» китоблари 35 йил- дан ошиқ вақтдан бери мингларча кишиларнинг қўлига етиб борди, севиб ўқилди, тилдан тилга айланди. Кейинги икки авлод шу китоблар билан улғайди десам муболаға бўлмайди. Бу китоблар ўз доирасида олдинги сафларда бўлгани учун Аллоҳнинг мадади билан улкан бўшлиқни тўлдиришга муваффақ бўлди. Бу асарларнинг севиб ўқилишига яна бир сабаб уларнинг ёшга тааллуқли бўлмагани, яъни ҳар қандай қатламга мос тушиши деб ўйлайман. Бу ҳикояларни ёзган меҳр қаламининг «сиёҳи»

кўнгилдан қилган дуоларингиздир. Бизни сиёҳ- ҳаққимизга сиз қолдирманг...