«Кечинмалар 1» (Чиройли тушлар)

Мендан қандай қилиб ёзувчи бўлганимни сўрайдилар. Сўровчиларга шундай жавоб бераман: «Мен ёзувчи эмасман, ёзолмайдиганларданман». Бу ортикча камтарлик ёхуд муболаға эмас. Чунки баъзан бир неча ой қийналиб, муштоқликда ўртансам-да, биргина сатр ҳам ёзолмайман. Лекин баъзан олдимдаги қоғозларда кўз ёшлар билан ювилган бир неча ҳикоялар бирданига пайдо бўлганини кўраман. Ёзган сатрларимга эгалик даъво қилолмайман. Аллоҳнинг эҳсони билан туғилган, аввало, мени ҳайратга солган бу ҳикоялар лицейда ўқиб юрган кезлари бадиий фанлардан қайта имтиҳон топширшига тўғри келган кишиники эмас, уларни дуолар билан кутаётганларникидир. Туркияда нашр қилинган «Кечинмалар» туркумидаги ҳикоялар 35 йилдан бери юз мингларча инсонларнинг қалбини фатҳ этди. Икки авлод бу ҳикояларни ўқиб улғайди, тафаккур уфқларини кенгайтирди. Етти ёшдан етмиш ёшгача бўлган китобхонлар «Кечинмалар» сатрларида ўзини ўзлигини кўрди. Бу ҳикояларда жамланишди, ҳаётларида акс эттиришди. Ҳар бир сўзим меҳр суви билан суғорилгани учунми, ҳамманинг қалбига етиб бораётганидан мамнунман. Китоблар қисқа вақтда дунёнинг турли бурчакларида яшаётган меҳрга интиқ кўнгилларга етди. «Кечинмалар» туркумидаги меҳр тафти уфураётган китоб буткул ва қисман дунёнинг ўндан ортиқ давлатида таржима қилинди. Аллоҳга беҳисоб ҳамду санолар бўлсинки, навбат ўзбек халқига келди. Жону жигаримдек севганим, ўзбек биродарларимга ушбу китобимни дуоларим билан тақдим этарканман, ҳикояларни таржима қилгани ва бу хайрли ишга бош бўлгани учун Умида Адизовага ҳам адоқсиз дуоларим билан миннатдорчилик билдираман. Ҳикоялардаги ҳар бир сўз учун Аллоҳ таржимонга беадад савоблар берсин! Умид қиламанки, ўзбек халқи меҳр билан суғорилган, ҳар сатридан муҳаббат тафти уфураётган ҳикояларни муносиб қарши олади.